بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به روز قيامت،

وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ

و سوگند به (نفس لوامه و) و جدان بيدار و ملامتگر (كه رستاخيز حق است)!

أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ

آيا انسان مى‌پندارد كه هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهيم كرد؟!

بَليٰ قادِرِينَ عَليٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ

آرى قادريم كه (حتى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب كنيم!

بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ

(انسان شك در معاد ندارد) بلكه او مى‌خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قيامت) در تمام عمر گناه كند!

يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ

(از اين رو) مى‌پرسد: «قيامت كى خواهد بود»!

فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ

(بگو:) در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآيد،

وَ خَسَفَ الْقَمَرُ

و ماه بى‌نور گردد،

وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ

و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند،

يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ

آن روز انسان مى‌گويد: «راه فرار كجاست؟!»

كَلاَّ لا وَزَرَ

هرگز چنين نيست، راه فرار و پناهگاهى وجود ندارد!

إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ

آن روز قرارگاه نهايى تنها بسوى پروردگار تو است؛

يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ

و در آن روز انسان را از تمام كارهايى كه از پيش يا پس فرستاده آگاه مى‌كنند!